Πως το παγκόσμιο γίνεται τοπικό
Τα Μ.Μ.Ε. και ειδικότερα η τηλεόραση έχουν εκμηδενίσει τις αποστάσεις και φέρνουν εικόνες και γεγονότα που συμβαίνουν στον πλανήτη σαν να συνέβησαν δίπλα μας. Η παγκοσμιοποίηση οδηγεί σε μία ριζική αναδιάταξη του χρόνου και του χώρου στην κοινωνική ζωή-αυτό που ο Γκίντενς αποκαλεί αποστασιοποίηση του χώρου και του χρόνου. Ο ίδιος αναφέρει πως τα παγκόσμια επικοινωνιακά δίκτυα και σύνθετα συστήματα παραγωγής και ανταλλαγής πληροφοριών ελαχιστοποιεί τον έλεγχο των τοπικών συνθηκών στη ζωή του ανθρώπου. Παρατηρούμε λοιπόν μια παγκοσμιοποίηση στην επικοινωνία η οποία οδηγεί σύμφωνα με τη Σρέμπερνυ- Μοχάμμαντι, το παγκόσμιο να γίνεται τοπικό και το τοπικό παγκόσμιο, καθώς και σε αναδιαπραγματεύσεις ταυτότητας. Την παραπάνω διαπιστώση θα προσπαθήσουμε να εντοπίσουμε στο παράδειγμα μας, που είναι η τηλεοπτική σειρά του Mega « Η Πολυκατοικία»
«Απ' έξω όλα φαίνονται φυσιολογικά. Από μέσα όμως εκτυλίσσεται η Κόλαση του Δάντη... Μια πολυκατοικία στο κέντρο της Αθήνας, έξι διαμερίσματα, ένα θυρωρείο, ένα βίντεο-κλαμπ, ένα ετοιμόρροπο ασανσέρ και δεκαοκτώ ήρωες της διπλανής πόρτας σε κατάσταση παροξυσμού. Η όμορφη φιλενάδα και η άσχημη φιλενάδα, ο φαφλατάς διαχειριστής και η κουτσομπόλα γυναίκα του, η καλοκάγαθη αδερφή και η στριμμένη αδελφή στην τρίτη ηλικία, ο χωρισμένος γυναικάς με την μαμά- μέγαιρα, η δυναμική καριερίστα και ο ανώριμος άντρας, το γκέι ζευγάρι, η επαναστατημένη έφηβη, το εντεκάχρονο πειραχτήρι, ο «χύμα» θυρωρός... Και στην πορεία έρχονται κι άλλοι ένοικοι...Μένουν όλοι εδώ και όλοι κατά βάθος μοιράζονται την ίδια απορία: Να ζεις εδώ ή να μη ζεις; Η Πολυκατοικία είναι μια μοντέρνα ματιά στα αιώνια προβλήματα της συγκατοίκησης. Μια ανατρεπτική κωμωδία καταστάσεων, με τρελούς ρυθμούς και βιτριολικό χιούμορ.»
http://www.myphone.gr/forum/showthread.php?t=220220
Το πρώτο ερώτημα που τίθεται είναι, καθρεφτίζει την ελληνική πραγματικότητα; Σε ποια πολυκατοικία συμβαίνει όλοι να γνωρίζονται με όλους. Εδώ χρόνια μένεις σε ένα διαμέρισμα και δεν ξέρεις ποιος είναι ο διπλανός σου. Ως ξεχωριστές παράλληλες ιστορίες δε διαφέρουν από την ελληνική πραγματικότητα. Οι ανάγκες και τα ενδιαφέροντα των ανθρώπων συγκλίνουν να είναι παρόμοια σε όλο τον κόσμο.
Εκείνο που αγνοούν οι τηλεθεατές είναι πως η σειρά είναι πιστή αντιγραφή επιτυχούς ξένης σειράς, ισπανικής προελεύσεως "Aqui no hay quien viva" , που μέσα στο πλαίσιο της πλανητικής οικονομίας που διέπει τα Μ.Μ.Ε. έφθασε και λανσάρετε ως ελληνικό τηλεοπτικό προϊόν. Ασφαλώς στην ελληνική πολυκατοικία τα σύνορα που έχουν δημιουργηθεί ανάμεσα στους ενοίκους δεν αφήνουν περιθώρια για συμπεριφορές σαν αυτές που βλέπουμε στη σειρά.
Ένα άλλο σημείο της σειράς, που έρχεται κόντρα στα στερεότυπα της ελληνικής οικογένειας, είναι το γκέι ζευγάρι που συγκατοικεί. Εδώ βλέπουμε πως το παγκόσμιο έρχεται για να γίνει τοπικό. Μια εικόνα συνηθισμένη στον πρώτο κόσμο, περίεργη σήμερα στο δικό μας και μάλλον αποδεχτή στο αύριο. Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε πως τα τελευταία χρόνια στην ελληνική τηλεόραση παρουσιάζεται ο ομοφυλόφιλος χωρίς τη στάμπα του "παρά φύση". Είναι κάτι που συμβαίνει γύρω μας και που οδηγεί έστω αργά στο σεβασμό της σεξουαλικής επιλογής και στα δικαιώματα που έχει ως άνθρωπος.
"Στην πολυκατοικία του Mega, οι gay αρχίζουν να συζούν...Η εποχή του Φίφη του τοιούτου έχει περάσει ανεπιστρεπτί." Πρώτο Θέμα online, 13 Οκτωβρίου 2008
«Η δουλειά κάθε σεναρίου είναι να πιάσει μια ιστορία πιο ιδιαίτερη και να την περάσει στον κόσμο. Όχι απαραίτητα να ταυτιστεί ο κόσμος με αυτήν…»
Χάρης Ασημακόπουλος, ηθοποιός-πρωταγωνιστής της σειράς (τηλεκοντρόλ τευχ. 870)
«Είναι λίγο υποκρισία όλο αυτό…να υπάρχουν στην τηλεόραση ερωτικά τρίγωνα και τετράγωνα και να μην μπορούν να αποδεχτούν μια τέτοια σχέση, σαν αυτή του σίριαλ.» Νίκος Πουρσανίδης, ηθοποιός- πρωταγωνιστής της σειράς (τηλεκοντρόλ τευχ. 870)
"Η σειρά βγάζει γέλιο. Δε με σοκάρει η εικόνα των gay, ούτε οι πρώτοι, ούτε οι τελευταίοι είναι στην Ελλάδα" Σοφία Τ., μαθήτρια Λυκείου
Επομένως σύμφωνα και με το παράδειγμα επιβεβαιώνεται η θέση της Σρέμπερνυ- Μοχάμμαντι πως το παγκόσμιο γίνεται τοπικό. Το τηλεοπτικό προϊόν του 1ου κόσμου περνά στο δικό μας κόσμο, ενσωματώνεται και γίνεται κομμάτι της δικής μας πραγματικότητας, εκγηγενισμός, σύμφωνα με την προαναφερθείσα ανθρωπολόγο.
Αλλά και μέσα από την οπτική της Σχολής του Μπέρμιγχαμ ο τηλεθεατής κριτικάρει το τηλεοπτικό προϊόν, βρίσκεται σε μια διαπάλη με τις θέσεις του που ασφαλώς θα οδηγήσει σε νέους επαναπροσδιορισμούς της ταυτότητας που έχει σχέση με το φύλο, την ηλικία την εθνότητα.
Τα Μ.Μ.Ε. και ειδικότερα η τηλεόραση έχουν εκμηδενίσει τις αποστάσεις και φέρνουν εικόνες και γεγονότα που συμβαίνουν στον πλανήτη σαν να συνέβησαν δίπλα μας. Η παγκοσμιοποίηση οδηγεί σε μία ριζική αναδιάταξη του χρόνου και του χώρου στην κοινωνική ζωή-αυτό που ο Γκίντενς αποκαλεί αποστασιοποίηση του χώρου και του χρόνου. Ο ίδιος αναφέρει πως τα παγκόσμια επικοινωνιακά δίκτυα και σύνθετα συστήματα παραγωγής και ανταλλαγής πληροφοριών ελαχιστοποιεί τον έλεγχο των τοπικών συνθηκών στη ζωή του ανθρώπου. Παρατηρούμε λοιπόν μια παγκοσμιοποίηση στην επικοινωνία η οποία οδηγεί σύμφωνα με τη Σρέμπερνυ- Μοχάμμαντι, το παγκόσμιο να γίνεται τοπικό και το τοπικό παγκόσμιο, καθώς και σε αναδιαπραγματεύσεις ταυτότητας. Την παραπάνω διαπιστώση θα προσπαθήσουμε να εντοπίσουμε στο παράδειγμα μας, που είναι η τηλεοπτική σειρά του Mega « Η Πολυκατοικία»
«Απ' έξω όλα φαίνονται φυσιολογικά. Από μέσα όμως εκτυλίσσεται η Κόλαση του Δάντη... Μια πολυκατοικία στο κέντρο της Αθήνας, έξι διαμερίσματα, ένα θυρωρείο, ένα βίντεο-κλαμπ, ένα ετοιμόρροπο ασανσέρ και δεκαοκτώ ήρωες της διπλανής πόρτας σε κατάσταση παροξυσμού. Η όμορφη φιλενάδα και η άσχημη φιλενάδα, ο φαφλατάς διαχειριστής και η κουτσομπόλα γυναίκα του, η καλοκάγαθη αδερφή και η στριμμένη αδελφή στην τρίτη ηλικία, ο χωρισμένος γυναικάς με την μαμά- μέγαιρα, η δυναμική καριερίστα και ο ανώριμος άντρας, το γκέι ζευγάρι, η επαναστατημένη έφηβη, το εντεκάχρονο πειραχτήρι, ο «χύμα» θυρωρός... Και στην πορεία έρχονται κι άλλοι ένοικοι...Μένουν όλοι εδώ και όλοι κατά βάθος μοιράζονται την ίδια απορία: Να ζεις εδώ ή να μη ζεις; Η Πολυκατοικία είναι μια μοντέρνα ματιά στα αιώνια προβλήματα της συγκατοίκησης. Μια ανατρεπτική κωμωδία καταστάσεων, με τρελούς ρυθμούς και βιτριολικό χιούμορ.»
http://www.myphone.gr/forum/showthread.php?t=220220
Το πρώτο ερώτημα που τίθεται είναι, καθρεφτίζει την ελληνική πραγματικότητα; Σε ποια πολυκατοικία συμβαίνει όλοι να γνωρίζονται με όλους. Εδώ χρόνια μένεις σε ένα διαμέρισμα και δεν ξέρεις ποιος είναι ο διπλανός σου. Ως ξεχωριστές παράλληλες ιστορίες δε διαφέρουν από την ελληνική πραγματικότητα. Οι ανάγκες και τα ενδιαφέροντα των ανθρώπων συγκλίνουν να είναι παρόμοια σε όλο τον κόσμο.
Εκείνο που αγνοούν οι τηλεθεατές είναι πως η σειρά είναι πιστή αντιγραφή επιτυχούς ξένης σειράς, ισπανικής προελεύσεως "Aqui no hay quien viva" , που μέσα στο πλαίσιο της πλανητικής οικονομίας που διέπει τα Μ.Μ.Ε. έφθασε και λανσάρετε ως ελληνικό τηλεοπτικό προϊόν. Ασφαλώς στην ελληνική πολυκατοικία τα σύνορα που έχουν δημιουργηθεί ανάμεσα στους ενοίκους δεν αφήνουν περιθώρια για συμπεριφορές σαν αυτές που βλέπουμε στη σειρά.
Ένα άλλο σημείο της σειράς, που έρχεται κόντρα στα στερεότυπα της ελληνικής οικογένειας, είναι το γκέι ζευγάρι που συγκατοικεί. Εδώ βλέπουμε πως το παγκόσμιο έρχεται για να γίνει τοπικό. Μια εικόνα συνηθισμένη στον πρώτο κόσμο, περίεργη σήμερα στο δικό μας και μάλλον αποδεχτή στο αύριο. Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε πως τα τελευταία χρόνια στην ελληνική τηλεόραση παρουσιάζεται ο ομοφυλόφιλος χωρίς τη στάμπα του "παρά φύση". Είναι κάτι που συμβαίνει γύρω μας και που οδηγεί έστω αργά στο σεβασμό της σεξουαλικής επιλογής και στα δικαιώματα που έχει ως άνθρωπος.
"Στην πολυκατοικία του Mega, οι gay αρχίζουν να συζούν...Η εποχή του Φίφη του τοιούτου έχει περάσει ανεπιστρεπτί." Πρώτο Θέμα online, 13 Οκτωβρίου 2008
«Η δουλειά κάθε σεναρίου είναι να πιάσει μια ιστορία πιο ιδιαίτερη και να την περάσει στον κόσμο. Όχι απαραίτητα να ταυτιστεί ο κόσμος με αυτήν…»
Χάρης Ασημακόπουλος, ηθοποιός-πρωταγωνιστής της σειράς (τηλεκοντρόλ τευχ. 870)
«Είναι λίγο υποκρισία όλο αυτό…να υπάρχουν στην τηλεόραση ερωτικά τρίγωνα και τετράγωνα και να μην μπορούν να αποδεχτούν μια τέτοια σχέση, σαν αυτή του σίριαλ.» Νίκος Πουρσανίδης, ηθοποιός- πρωταγωνιστής της σειράς (τηλεκοντρόλ τευχ. 870)
"Η σειρά βγάζει γέλιο. Δε με σοκάρει η εικόνα των gay, ούτε οι πρώτοι, ούτε οι τελευταίοι είναι στην Ελλάδα" Σοφία Τ., μαθήτρια Λυκείου
Επομένως σύμφωνα και με το παράδειγμα επιβεβαιώνεται η θέση της Σρέμπερνυ- Μοχάμμαντι πως το παγκόσμιο γίνεται τοπικό. Το τηλεοπτικό προϊόν του 1ου κόσμου περνά στο δικό μας κόσμο, ενσωματώνεται και γίνεται κομμάτι της δικής μας πραγματικότητας, εκγηγενισμός, σύμφωνα με την προαναφερθείσα ανθρωπολόγο.
Αλλά και μέσα από την οπτική της Σχολής του Μπέρμιγχαμ ο τηλεθεατής κριτικάρει το τηλεοπτικό προϊόν, βρίσκεται σε μια διαπάλη με τις θέσεις του που ασφαλώς θα οδηγήσει σε νέους επαναπροσδιορισμούς της ταυτότητας που έχει σχέση με το φύλο, την ηλικία την εθνότητα.
1 σχόλιο:
Eskairetiko. Bravo!
Δημοσίευση σχολίου