Οι άδειες για τη λειτουργία τηλεοπτικών σταθμών σύμφωνα με τη νομοθεσία χορηγούνται για την εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος και η χρήση τους συνιστά δημόσια λειτουργία. Οι σταθμοί είναι υποχρεωμένοι να μεριμνούν για την ποιότητα του προγράμματος, την αντικειμενική ενημέρωση, τη διασφάλιση της πολυφωνίας, καθώς και την προαγωγή του πολιτισμού με τη μετάδοση εκπομπών λόγου και τέχνης. Οι εκπομπές που μεταδίδουν πρέπει να σέβονται την προσωπικότητα, την τιμή, την υπόληψη, τον ιδιωτικό και οικογενειακό βίο, την επαγγελματική, κοινωνική, επιστημονική, καλλιτεχνική, πολιτική ή άλλη συναφή δραστηριότητα κάθε προσώπου, η εικόνα του οποίου εμφανίζεται στην οθόνη…
Τηρούνται όμως οι παραπάνω δεσμεύσεις από τα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια; Η αίσθηση πιστεύω των περισσοτέρων τηλεθεατών είναι πως όχι. Και τούτο αποδεικνύεται:
1) από μία σειρά εκπομπών που λειτουργούν ως η «κλειδαρότρυπα» στην ατομική-προσωπική ζωή του άλλου. Τα προσωπικά δεδομένα σερβίρονται για χάρη της τηλεθέασης. Τα τυχόν οικονομικά bonus οδηγούν αναξιοπαθούντες συμπολίτες μας να παρουσιάζουν τα εσώψυχά τους. Η τηλεόραση λειτουργεί σαν «ψυχολόγος» που δε σέβεται το απόρρητο του «ασθενούς», π.χ. η εκπομπή «Αξίζει να το δεις» με την Τατιάνα Στεφανίδου στον Antenna ή όπως το νέο παιχνίδι του Mega «Αλήθεια ή ψέμα». Άτομα με ψυχολογικά προβλήματα ή ιδιαίτερες δεξιότητες γίνονται πρωταγωνιστές που περιγελούνται από τους υπεύθυνους της εκπομπής, όπως συμβαίνει στη σειρά του Alter «Παρατράγουδα» με την Ανίτα Πάνια.
2) Οι κουτσομπολίστικες εκπομπές καταλαμβάνουν ένα σημαντικό τηλεοπτικό χρόνο χωρίς να προσφέρουν τίποτα το ιδιαίτερο. Οι μετριότητες προβάλλονται ως παραδείγματα προς μίμηση.
3) Οι ενημερωτικές εκπομπές κατευθύνονται από την άποψη και τη θέση των δημοσιογράφων. Δυστυχώς ζούμε σε μία εποχή που οι δημοσιογράφοι στηρίζονται στις δικές τους απόλυτες σκέψεις και απόψεις και όχι στην έρευνα και στην πολυφωνία.
4) Προβολή των αρνητικών και μόνο φαινομένων, χωρίς ουσιαστική ανάλυση των γεγονότων. Η εκπομπή του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου στο Alter « Η ζούγκλα» αναδεικνύει ένα δημοσιογράφο δικαστή.
5) Η υποκουλτούρα καθώς και υπολανθάνουσες ρατσιστικές απόψεις σερβίρονται από τα τηλεοπτικά προϊόντα της ιδιωτικής τηλεόρασης.
Παρότι ο έλεγχος των ιδιωτικών καναλιών ανήκει στην κρατική εξουσία (Υπουργοί Μεταφορών και Επικοινωνιών και Τύπου και Μ.Μ.Ε. ) καθώς και στο Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, δεν βλέπουμε να υπάρχει εφαρμογή των αυτονόητων, όπως αυτά ορίζονται από τη νομοθεσία.
Για να μη θεωρηθεί πως υπάρχει μια ισοπεδωτική κριτική για την ιδιωτική τηλεόραση, υπάρχουν και εκπομπές που προάγουν τον πολιτισμό, την πολυπολιτισμικότητα, την πολυφωνία, μόνο που λειτουργούν σαν οάσεις σε ένα άνυδρο πνευματικά πεδίο.
Όσον αφορά την αναπαράσταση του Ένθους μέσα από την ιδιωτική τηλεόραση, θεωρώ πως τα κανάλια περισσότερο της τοπικής εμβέλειας αναπαράγουν κοινωνικά στερεότυπα, όπου Έλληνας διαφέρει από τον Άλλο, ιδιαίτερα τον οικονομικό μετανάστη. Έχουμε μία εξελεκτική θεώρηση των πραγμάτων.
Δεν αρκεί οι πολίτες να μάθουν να χειρίζονται το τηλεκοντρόλ και να κάνουν τις σωστές επιλογές, χρειάζονται και οι κοινωνικές δομές που περιφρουρούν το δημόσιο συμφέρον.
Τηρούνται όμως οι παραπάνω δεσμεύσεις από τα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια; Η αίσθηση πιστεύω των περισσοτέρων τηλεθεατών είναι πως όχι. Και τούτο αποδεικνύεται:
1) από μία σειρά εκπομπών που λειτουργούν ως η «κλειδαρότρυπα» στην ατομική-προσωπική ζωή του άλλου. Τα προσωπικά δεδομένα σερβίρονται για χάρη της τηλεθέασης. Τα τυχόν οικονομικά bonus οδηγούν αναξιοπαθούντες συμπολίτες μας να παρουσιάζουν τα εσώψυχά τους. Η τηλεόραση λειτουργεί σαν «ψυχολόγος» που δε σέβεται το απόρρητο του «ασθενούς», π.χ. η εκπομπή «Αξίζει να το δεις» με την Τατιάνα Στεφανίδου στον Antenna ή όπως το νέο παιχνίδι του Mega «Αλήθεια ή ψέμα». Άτομα με ψυχολογικά προβλήματα ή ιδιαίτερες δεξιότητες γίνονται πρωταγωνιστές που περιγελούνται από τους υπεύθυνους της εκπομπής, όπως συμβαίνει στη σειρά του Alter «Παρατράγουδα» με την Ανίτα Πάνια.
2) Οι κουτσομπολίστικες εκπομπές καταλαμβάνουν ένα σημαντικό τηλεοπτικό χρόνο χωρίς να προσφέρουν τίποτα το ιδιαίτερο. Οι μετριότητες προβάλλονται ως παραδείγματα προς μίμηση.
3) Οι ενημερωτικές εκπομπές κατευθύνονται από την άποψη και τη θέση των δημοσιογράφων. Δυστυχώς ζούμε σε μία εποχή που οι δημοσιογράφοι στηρίζονται στις δικές τους απόλυτες σκέψεις και απόψεις και όχι στην έρευνα και στην πολυφωνία.
4) Προβολή των αρνητικών και μόνο φαινομένων, χωρίς ουσιαστική ανάλυση των γεγονότων. Η εκπομπή του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου στο Alter « Η ζούγκλα» αναδεικνύει ένα δημοσιογράφο δικαστή.
5) Η υποκουλτούρα καθώς και υπολανθάνουσες ρατσιστικές απόψεις σερβίρονται από τα τηλεοπτικά προϊόντα της ιδιωτικής τηλεόρασης.
Παρότι ο έλεγχος των ιδιωτικών καναλιών ανήκει στην κρατική εξουσία (Υπουργοί Μεταφορών και Επικοινωνιών και Τύπου και Μ.Μ.Ε. ) καθώς και στο Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, δεν βλέπουμε να υπάρχει εφαρμογή των αυτονόητων, όπως αυτά ορίζονται από τη νομοθεσία.
Για να μη θεωρηθεί πως υπάρχει μια ισοπεδωτική κριτική για την ιδιωτική τηλεόραση, υπάρχουν και εκπομπές που προάγουν τον πολιτισμό, την πολυπολιτισμικότητα, την πολυφωνία, μόνο που λειτουργούν σαν οάσεις σε ένα άνυδρο πνευματικά πεδίο.
Όσον αφορά την αναπαράσταση του Ένθους μέσα από την ιδιωτική τηλεόραση, θεωρώ πως τα κανάλια περισσότερο της τοπικής εμβέλειας αναπαράγουν κοινωνικά στερεότυπα, όπου Έλληνας διαφέρει από τον Άλλο, ιδιαίτερα τον οικονομικό μετανάστη. Έχουμε μία εξελεκτική θεώρηση των πραγμάτων.
Δεν αρκεί οι πολίτες να μάθουν να χειρίζονται το τηλεκοντρόλ και να κάνουν τις σωστές επιλογές, χρειάζονται και οι κοινωνικές δομές που περιφρουρούν το δημόσιο συμφέρον.
1 σχόλιο:
Γεράσιμε
το άρθρο σου είναι ένα γενικό σχόλιο στα ιδιωτικά μμε στην Ελλάδα και απαντά έμεσα στο δεύτερο σκέλος της ερώτησης της εβδομάδα δηλ αν καλύπτονται τα συμφέροτνα τωων τηλεθεατών από τα ιδιωτικά μμε. όμως δεν καλύπτει το πρώτο και βασικό ερώτημα για τα συμφέροτνα του έθνους και πως προκύπτει η αναπαράσταση του έθνους από τα 3 πρώτα άρθρα του νομοσχεδίου.
Δημοσίευση σχολίου