«Άγρια παιδιά» μέσα από την οπτική της Κοινωνικής Ανθρωπολογίας
Μια νέα σειρά ξεκίνησε στο Mega με τον τίτλο « Άγρια παιδιά».
«Ποια είναι τα άγρια παιδιά της πόλης; Νέα αγόρια με σκισμένα τζιν και κουκούλες. Ο Πέτρος, ο Νίκος και ο Σπάικ, είναι εδώ για να μας πουν τις ιστορίες τους. Στα 22 του ο Πέτρος ανακαλύπτει ότι είναι υιοθετημένος. Ο υπερκινητικός Νίκος μονίμως τσακίζεται πάνω σε κάποια φιγούρα, αλλά πάντα βλέπει την αστεία πλευρά της ζωής. Οι ψυχαναλυτικές προσεγγίσεις του εγκεφαλικού Σπάικ, κάνουν τους άλλους να του ρίχνουν λοξές ματιές, παρόλο που συχνά πέφτει μέσα. Την παρέα συμπληρώνει ο Χρήστος, ο απόλυτος computer wizard, που βρέθηκε στα 22 του καθηλωμένος σε καροτσάκι. Η παρέα γυρίζει την πόλη, θα συναντήσει ανθρώπους περίεργους, με ιστορίες παράξενες αλλά και κωμικές, θα ζήσει τον έρωτα... Πάντα με το δικό της τρόπο.»
Το σενάριο είναι του Παναγιώτη Ιωσηφέλη, η σκηνοθεσία έγινε από το Χρήστο Νικολέρη και πρωταγωνιστούν οι : Νικόλας Αγγελής, Αντίνοος Αλμπάνης, Μιχάλης Οικονόμου και Σταύρος Σβήγκος.
Η σειρά αναπαριστά γεγονότα που συμβαίνουν στην Αθήνα. Με βάση τις θεωρίες της Κοινωνικής Ανθρωπολογίας περί αναπαράστασης, θα λέγαμε πως η Αντανακλαστική θεωρία, δηλαδή ότι υπάρχει έξω (στο κόσμο) παρουσιάζεται και ως προϊόν των Μ.Μ.Ε. βρίσκει την εφαρμογή της σε αυτή τη σειρά.
Μια βαθύτερη έρευνα που οδηγεί στο ποιος είναι ο σεναριογράφος της σειράς, μας οδηγεί πως η πραγματικότητα φιλτράρεται μέσα από το δημιουργό. Επομένως και η Εμπρόθετη θεωρία της αναπαράστασης εφαρμόζεται στην τηλεοπτική σειρά που εξετάζουμε. Το παρακάτω σχόλιο που ακολουθεί πιστεύω έρχεται να επιβεβαιώσει πως οι δύο θεωρίες αλληλο- εμπλέκονται.
«Τα Άγρια Παιδιά δεν είναι ένα σενάριο που γράφτηκε στο πόδι. Είναι μια ολόκληρη ιστορία. Και όχι μόνο στο μυαλό του Παναγιώτη Ιωσηφέλη. Είναι μια ιστορία που γράφεται καθημερινά στο δρόμο και που ποτέ δεν πέρασε στην τηλεόραση. Είναι μια ιστορία που ξεκίνησε χρόνια πριν, όταν ο Καθηγητής Σεναρίου του Τμήματος Κινηματογράφου του Α.Π.Θ. πήγε σε κάποιο νοσοκομείο να βγάλει το γύψο του και παρακολούθησε εκεί τις συνομιλίες 4 νεαρών που είχαν σπάσει χέρια πόδια σε κάποιον καυγά. Αργότερα, και 3 χρόνια πριν, τα "Άγρια Παιδιά" έγιναν μόνιμη στήλη στο περιοδικό Παράλλαξη από τον ίδιο τον Παναγιώτη Ιωσηφέλη.» (YouTube):
Οι λέξεις κλειδιά της σειράς και με βάση τα διαφημιστικά τρέιλερ είναι όνειρα, πόνος, ανθρωπιά, φιλία, έρωτας, εμπιστοσύνη. Οι πρωταγωνιστές ζουν στη ζούγκλα της Αθήνας με σκοπό όχι να αλλάξουν τον κόσμο, αλλά να τον κάνουν καλύτερο. Σε καιρούς αφιλίας η ανθρωπιά και η εμπιστοσύνη έρχονται ως το ζητούμενο στις ανθρώπινες σχέσεις και η σειρά ίσως καταφέρει να μας κερδίσει με αυτό που αναζητούμε στην καθημερινότητά μας.
Η σειρά μπορεί να ιδωθεί μέσα από την Κειμενική Ανάλυση, όπου ο τηλεθεατής βλέπει και «διαβάζει» γεγονότα καθημερινά, πράξεις και συμπεριφορές των διπλανών του, αλλά και του ίδιου.
Προχωρώντας σε μία Συγκριτική Ανάλυση, θεωρώ πως τα μηνύματα είναι διαφορετικά για τον κάθε τηλεθεατή και έχουν να κάνουν με την ηλικία, το φύλο, το μορφωτικό επίπεδο, τον τόπο διαμονής. Οι έφηβοι για παράδειγμα ίσως να θέλουν να ταυτιστούν με τους πρωταγωνιστές που ρισκάρουν και που εναντιώνονται στα πρέπει, μιας και οι ίδιοι είναι σε μια φάση, της δικής τους επανάστασης.
Για τους ενήλικες ίσως να επιβεβαιώνει το κοινωνικό στερεότυπο πως μεταξύ των γενεών υπάρχει χάσμα.
Θεωρώ πως είναι μία σειρά που θα προκαλέσει το ενδιαφέρον για μελέτη σε όσους ασχολούνται με την Κοινωνική Ανθρωπολογία.
Πηγές:
http://www.megatv.com/articles.asp?catid=14159&subid=2&tag=10706&pubid=51669http://my-greece.blogspot.com/2008/09/blog-post.html9
Μια νέα σειρά ξεκίνησε στο Mega με τον τίτλο « Άγρια παιδιά».
«Ποια είναι τα άγρια παιδιά της πόλης; Νέα αγόρια με σκισμένα τζιν και κουκούλες. Ο Πέτρος, ο Νίκος και ο Σπάικ, είναι εδώ για να μας πουν τις ιστορίες τους. Στα 22 του ο Πέτρος ανακαλύπτει ότι είναι υιοθετημένος. Ο υπερκινητικός Νίκος μονίμως τσακίζεται πάνω σε κάποια φιγούρα, αλλά πάντα βλέπει την αστεία πλευρά της ζωής. Οι ψυχαναλυτικές προσεγγίσεις του εγκεφαλικού Σπάικ, κάνουν τους άλλους να του ρίχνουν λοξές ματιές, παρόλο που συχνά πέφτει μέσα. Την παρέα συμπληρώνει ο Χρήστος, ο απόλυτος computer wizard, που βρέθηκε στα 22 του καθηλωμένος σε καροτσάκι. Η παρέα γυρίζει την πόλη, θα συναντήσει ανθρώπους περίεργους, με ιστορίες παράξενες αλλά και κωμικές, θα ζήσει τον έρωτα... Πάντα με το δικό της τρόπο.»
Το σενάριο είναι του Παναγιώτη Ιωσηφέλη, η σκηνοθεσία έγινε από το Χρήστο Νικολέρη και πρωταγωνιστούν οι : Νικόλας Αγγελής, Αντίνοος Αλμπάνης, Μιχάλης Οικονόμου και Σταύρος Σβήγκος.
Η σειρά αναπαριστά γεγονότα που συμβαίνουν στην Αθήνα. Με βάση τις θεωρίες της Κοινωνικής Ανθρωπολογίας περί αναπαράστασης, θα λέγαμε πως η Αντανακλαστική θεωρία, δηλαδή ότι υπάρχει έξω (στο κόσμο) παρουσιάζεται και ως προϊόν των Μ.Μ.Ε. βρίσκει την εφαρμογή της σε αυτή τη σειρά.
Μια βαθύτερη έρευνα που οδηγεί στο ποιος είναι ο σεναριογράφος της σειράς, μας οδηγεί πως η πραγματικότητα φιλτράρεται μέσα από το δημιουργό. Επομένως και η Εμπρόθετη θεωρία της αναπαράστασης εφαρμόζεται στην τηλεοπτική σειρά που εξετάζουμε. Το παρακάτω σχόλιο που ακολουθεί πιστεύω έρχεται να επιβεβαιώσει πως οι δύο θεωρίες αλληλο- εμπλέκονται.
«Τα Άγρια Παιδιά δεν είναι ένα σενάριο που γράφτηκε στο πόδι. Είναι μια ολόκληρη ιστορία. Και όχι μόνο στο μυαλό του Παναγιώτη Ιωσηφέλη. Είναι μια ιστορία που γράφεται καθημερινά στο δρόμο και που ποτέ δεν πέρασε στην τηλεόραση. Είναι μια ιστορία που ξεκίνησε χρόνια πριν, όταν ο Καθηγητής Σεναρίου του Τμήματος Κινηματογράφου του Α.Π.Θ. πήγε σε κάποιο νοσοκομείο να βγάλει το γύψο του και παρακολούθησε εκεί τις συνομιλίες 4 νεαρών που είχαν σπάσει χέρια πόδια σε κάποιον καυγά. Αργότερα, και 3 χρόνια πριν, τα "Άγρια Παιδιά" έγιναν μόνιμη στήλη στο περιοδικό Παράλλαξη από τον ίδιο τον Παναγιώτη Ιωσηφέλη.» (YouTube):
Οι λέξεις κλειδιά της σειράς και με βάση τα διαφημιστικά τρέιλερ είναι όνειρα, πόνος, ανθρωπιά, φιλία, έρωτας, εμπιστοσύνη. Οι πρωταγωνιστές ζουν στη ζούγκλα της Αθήνας με σκοπό όχι να αλλάξουν τον κόσμο, αλλά να τον κάνουν καλύτερο. Σε καιρούς αφιλίας η ανθρωπιά και η εμπιστοσύνη έρχονται ως το ζητούμενο στις ανθρώπινες σχέσεις και η σειρά ίσως καταφέρει να μας κερδίσει με αυτό που αναζητούμε στην καθημερινότητά μας.
Η σειρά μπορεί να ιδωθεί μέσα από την Κειμενική Ανάλυση, όπου ο τηλεθεατής βλέπει και «διαβάζει» γεγονότα καθημερινά, πράξεις και συμπεριφορές των διπλανών του, αλλά και του ίδιου.
Προχωρώντας σε μία Συγκριτική Ανάλυση, θεωρώ πως τα μηνύματα είναι διαφορετικά για τον κάθε τηλεθεατή και έχουν να κάνουν με την ηλικία, το φύλο, το μορφωτικό επίπεδο, τον τόπο διαμονής. Οι έφηβοι για παράδειγμα ίσως να θέλουν να ταυτιστούν με τους πρωταγωνιστές που ρισκάρουν και που εναντιώνονται στα πρέπει, μιας και οι ίδιοι είναι σε μια φάση, της δικής τους επανάστασης.
Για τους ενήλικες ίσως να επιβεβαιώνει το κοινωνικό στερεότυπο πως μεταξύ των γενεών υπάρχει χάσμα.
Θεωρώ πως είναι μία σειρά που θα προκαλέσει το ενδιαφέρον για μελέτη σε όσους ασχολούνται με την Κοινωνική Ανθρωπολογία.
Πηγές:
http://www.megatv.com/articles.asp?catid=14159&subid=2&tag=10706&pubid=51669http://my-greece.blogspot.com/2008/09/blog-post.html9
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου