Ο λαϊκισμός χτυπά την πόλη μας...μέσα από τις θέσεις του νέου δημάρχου

 

 

Με εγκωμιαστικά σχόλια έγινε δεκτή η νέα παραγωγή τουριστικής προβολής του Δήμου Βόλου με κεντρικό θέμα την ΑΡΓΩ, με ένα 18λεπτο βίντεο, που παρουσιάστηκε κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης για την ΑΡΓΩ, την Τετάρτη το βράδυ, στο Αχίλλειον.
Η παραγωγή έχει αποκλειστικό στόχο την τουριστική προβολή του Βόλου και της περιοχής και την προσέλκυση επισκεπτών από την Ελλάδα και από όλο τον κόσμο. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιεί ως κεντρικό άξονα τον παγκοσμίως γνωστό, τοπικό, μύθο της Αργοναυτικής Εκστρατείας και επιδιώκει να κεντρίσει το ενδιαφέρον και να παρακινήσει τον θεατή να έλθει στο Βόλο, να μάθει περισσότερα, να δει τη σύγχρονη ΑΡΓΩ, να απολαύσει τις ομορφιές του τόπου και τελικά να ζήσει τον μύθο ως προσωπική εμπειρία.
Και ο σχολιασμός του κ. Μπέου «Μετά τη χθεσινοβραδινή εκδήλωση στο Αχίλλειο με θέμα την ΑΡΓΩ, νομίζω ότι αρμόζει μια παροιμία: “εδώ ο κόσμος χάνεται, ψαρόβαρκες πού πάτε?” Ή ίσως η γνωστή ατάκα του Πανούση : “Δε μας χέζεις ρε Νταλάρα?”
Καθημερινά βιώνω το δράμα πολλών συμπολιτών μας και καταλαβαίνω γιατί αλήθεια ο Ελληνικός λαός βρίσκεται σε εξαθλίωση και απόγνωση, αφού αυτοί που θα έπρεπε να τον υπηρετούν, υπηρετούν μόνο το πολιτικό σύστημα και παραμένουν αμετανόητοι.
Κύριοι, την ίδια ημέρα της εκδήλωσης των δήθεν, αυτοκτόνησε ένας ακόμη συνάνθρωπός μας. Μια ολόκληρη πόλη υποφέρει από τεράστια προβλήματα και την ανεργία να ξεπερνά το 38%.
Για όλα αυτά τα τραγικά, θα γράψετε κανένα βιβλίο, θα δώσετε λύσεις ή το μόνο που σας απασχολεί είναι να αλληλοσυγχαίρεστε σε φαντεζί εκδηλώσεις γεμάτες φρου φρου κι αρώματα ; Pathetics είναι η λέξη που θα σας χαρακτήριζε στην Αγγλία. Δε θέλετε να σας πούμε πως χαρακτηρίζεστε στην Ελλάδα.
Ο πολιτισμός και η ιστορία της πόλης είναι και για εμάς μείζονα ζητήματα, μόνο που δυστυχώς σήμερα υπάρχουν πιο σοβαρές προτεραιότητες και ιδιαίτερα απέναντι στους συνανθρώπους μας».
Ασφαλώς πολλοί θα πουν «πέστα δήμαρχε, μπράβο δήμαρχε». Είναι όλοι αυτοί που έχουν ξεχάσει πως ο κ. Μπέος «υπηρέτησε» το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, όπου εκεί ο χορός και το αλισβερίσι των εκατομμυρίων ευρώ γεμίζει τις τσέπες κάποιων που μετά για να σκοτώσουν τη βαρεμάρα τους τα σπάνε στα μπουζούκια.
Είναι υποκρισία και θράσος να μιλά ο νέος δήμαρχος για τον κόσμο που χάνεται, όταν η κουλτούρα του και οι πρακτικές του ξεκινούν από το «εγώ του» και τερματίζουν στην «Πάολα».
Περιμένουμε να μας γράψει κανένα βιβλίο ο κ. Μπέος για την πορεία του στο ποδόσφαιρο και στα νυχτομάγαζα και να το διανέμουμε δωρεάν στους ανέργους μήπως και ξεχάσουν για λίγο τον πόνο τους διαβάζοντας τις ημέρες και τα έργα του σαν «λαϊκού ήρωα»…

Σημείωση: Λαϊκισμός είναι η κατ' επίφαση λαϊκότητα, δηλαδή αυτό που δείχνει λαϊκό ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι.
Ο λαϊκισμός στηρίζεται στην εσκεμμένη ανειλικρίνεια (π.χ. στη διάδοση κάποιου θέματος που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα). Επίσης, ο λαϊκιστής πολιτευτής θέτει σκοπίμως ψευτοδιλήμματα, όπως "εχθροί ή φίλοι", "ταραξίες ή φιλήσυχοι", "αλλογενείς ή γηγενείς", με απώτερο σκοπό την καλλιέργεια ανασφάλειας στο λαό, και την αυτοπροβολή του ίδιου σαν προστάτη και σωτήρα.
Τα συμπεράσματα δικά σας…

«Νεανικοί χώροι διασκέδασης»

 

Η πόλη, ο βιωμένος χώρος, διαμορφώνει και διαμορφώνεται από την κοινωνική ζωή των κατοίκων της. Είναι η συλλογή των προσωπικών ιστοριών τους (Simonsen, 2003).

 Η πόλη, δεν είναι ένα «κενό δοχείο» στο οποίο εγκαθίστανται δραστηριότητες και κοινωνικές σχέσεις. Αντίθετα, οι δραστηριότητες και οι σχέσεις διαφοροποιούνται επειδή κατανέμονται με διαφορετικό τρόπο. Δεν εγκαθίστανται σε τυχαία σημεία, διαμορφώνουν το χώρο και την πόλη.

Μέρος της καθημερινότητας αλλά και των δραστηριοτήτων είναι και η διαχείριση του  ελεύθερου χρόνου. Το πως τον διαχειρίζονται τα άτομα και κατ’ επέκταση ποιους χώρους επιλέγουν για τη  διασκέδαση τους  σηματοδοτούνται διαφορετικά για τα δύο φύλα. Στέκια για άντρες, σημεία συνάντησης νέων, χώροι για γυναικείες εκδηλώσεις, τόποι συνύπαρξης και των δύο φύλων.

Οι επιλογές που αφορούν τις δραστηριότητες του ελεύθερου χρόνου και τον τόπο που αυτές συμβαίνουν καθορίζονται από τον τρόπο οργάνωσης της πόλης και των κανονισμών που εμπλέκονται με αυτή, διαμορφώνοντας διαφορετικά είδη περιορισμών και ελέγχου της πρόσβασης στην πόλη. Οι περιορισμοί αυτοί διαφοροποιούνται ανάλογα με το φύλο, την ηλικία, την κοινωνική τάξη, την εθνότητα κλπ των ατόμων.

Η έννοια του ελεύθερου χρόνου διαμορφώθηκε μέσα από τις ιδεολογίες για τη θηλυκότητα και την αρρενωπότητα, μέσα από τις αντιλήψεις για τους αποδεκτούς ανδρικούς και γυναικείους ρόλους και συμπεριφορές (Green, 1996).

Μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, οι πόλεις, στον ευρωπαϊκό Βορρά κυρίως, δημιουργήθηκαν με την παραδοχή ότι οι άνδρες είναι αυτοί που ταξίδευαν για εργασία στο κέντρο της πόλης και οι γυναίκες έμεναν στα προάστια, σε γειτονιές - υπνωτήρια, και είχαν την ευθύνη της οικογένειας. Η δομή αυτή απομάκρυνε τις γυναίκες από το κέντρο της πόλης και τους χώρους και τις δραστηριότητες του ελεύθερου χρόνου, και τις συνέδεσε με το χώρο του σπιτιού (Wearing, 1998; Βαΐου, 1994, 2000; Βρυχέα, 2003).

Όμως οι καθημερινές ζωές των νέων ατόμων, ανδρών και γυναικών, δεν εντάσσονται σε αυτό το μοντέλο.

Ο ελεύθερος χρόνος για τα νεαρά άτομα, είναι ο χρόνος που αποφασίζουν τα ίδια να τον διαθέσουν στον εαυτό τους και σύμφωνα με τις ασχολίες που οι ίδιοι /ες επιθυμούν αλλά και την οικονομική συγκυρία.

Η ίδρυση του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας είχε ως αποτέλεσμα να φέρει στην πόλη αρκετούς νέους και νέες που στον ελεύθερό τους χρόνο αναζητούσαν και χώρους για διασκέδαση.

Θεωρώ πως η πλειοψηφία των νέων, στον προσωπικό ελεύθερο χρόνο τους, επιλέγει δραστηριότητες χωρίς συγκεκριμένο πρόγραμμα ή ωράριο, που να προσαρμόζονται στην καθημερινότητά τους. Συναντιούνται με φίλους/ες και περνούν μαζί κάποιες ώρες. Από τις πιο δημοφιλείς δραστηριότητες είναι η έξοδος σε χώρους ψυχαγωγίας για ένα καφέ ή ποτό, σινεμά ή θέατρο.

Θα περιοριστώ στους χώρους που διασκεδάζει η νεολαία στην πόλη μας και με βάση την παρατήρηση και τα προσωπικά βιώματα.

Οι ελεύθεροι δημόσιοι χώροι της πόλης μας, η παραλία, τα πάρκα, οι πλατείες και οι πεζόδρομοι είναι χώροι ελεύθερου χρόνου. Χώροι που λειτουργούν ως τόποι συνάντησης ατόμων από διαφορετικές κοινωνικές ομάδες και διαφορετικές ηλικίες.

Η χρήση αυτή των ελεύθερων χώρων συχνά αναιρείται από την κατάληψη μεγάλου μέρους τους από την επέκταση των χρήσεων αναψυχής. Είναι σύνηθες το θέαμα οι πλατείες, τα πεζοδρόμια και οι πεζόδρομοι να είναι η προέκταση των καταστημάτων, καλυμμένα σε μεγάλο βαθμό από τραπεζοκαθίσματα και αυθαίρετες κατασκευές. Αυτό περισσότερο θα το δούμε στους πεζόδρομους γύρω από την εκκλησία του Αγίου Νικολάου και στα Παλιά.

Η πρόσβαση στους χώρους αυτούς είναι δυνατή μόνο σε όσους /ες μπορούν να διαθέσουν το αντίστοιχο χρηματικό αντίτιμο. Ως αντικείμενα μαζικής εκμετάλλευσης, οι χώροι ελεύθερου χρόνου διαμορφώνονται από τις ανάγκες της αγοράς, περιορίζοντας τις υπηρεσίες και της υποδομές της πόλης που απευθύνονται στο σύνολο των κατοίκων της.

Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τα καταναλωτικά πρότυπα που συνδέουν τον ελεύθερο χρόνο με την εμπορευματοποίηση του χώρου, ταυτίζει, σε μεγάλο βαθμό, τις δραστηριότητες ελεύθερου χρόνου στην πόλη με την έξοδο για καφέ, ποτό ή φαγητό.

Αν θέλουμε να κάνουμε μία χαρτογράφηση των τόπων που η νεολαία συχνάζει, θα δούμε πως πέρα από την παραλία του Βόλου που για χρόνια είχε τα σκήπτρα στη διασκέδαση, οι χώροι που συναντούμε νέους είναι: α) Τα μαγαζιά της Ιάσωνος που προσφέρουν γρήγορο φαγητό. β) Τα καφέ της Δημητριάδος που συνεχώς αυξάνονται, ώστε η Δημητριάδος να ονομάζεται και η οδός του «Καφέ». γ) Οι πεζόδρομοι Κουμουνδούρου, Κονταράτου και γενικά η όλη περιοχή γύρω από τον Άγιο Νικόλαο όπου έχει την ονομασία Κολονάκι. δ) Η περιοχή των Παλαιών έχει γίνει στέκι της νεολαίας και ιδιαίτερα των φοιτητών. ε) Τα τσιπουράδικα του Βόλου αποτελούν και για τους νέους/ες πόλο έλξης. στ) Επίσης υπάρχουν και διάσπαρτα στέκια στον υπόλοιπο ιστό της πόλης π.χ Ερμού με Μεταμορφώσεως, απέναντι από την Πανεπιστημιακή Βιβλιοθήκη, στον Πολυχώρο του Τσαλαπάτα, αναψυκτήρια-καφετέριες και μπαράκια στις Αλυκές και στον Άναυρο. ζ)Η οικονομική κρίση αναγκάζει πολλούς νέους/ες να επιλέγουν το τοιχίο του παραλιακού πάρκου του Αγίου Κωνσταντίνου, το Κορδόνι (κυματοθραύστη λιμανιού) και την πλατεία Αγίου Νικολάου ως χώρο βόλτας και συνάντησης με τους φίλους.  Με ένα καφέ σε πλαστικό κύπελλο ή  με μια μπύρα στο χέρι οι δημόσιοι αυτοί χώροι γίνονται τόποι διασκέδασης.

Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε πως οι χώροι διασκέδασης της νεολαίας οι περισσότεροι βρίσκονται α) στο κέντρο της πόλης και αυτό οφείλεται στην εύκολη προσβασιμότητα και στη γειτνίαση με το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. β) Στα Παλιά του Βόλου, περιοχή που βρίσκεται πολύ κοντά στην παραλία και συγκεντρώνει εκείνα τα στοιχεία όπου η μετανεωτερική κοινωνία στηρίζεται στην πολλαπλότητα και στην ανάμειξη των στιλ και των κωδικών, στην πολιτιστική στροφή και στην επανάχρηση των χώρων κτισμάτων με νέες χρήσεις.

Τι είναι πόλη;

Τι είναι πόλη; (ο μύθος του Αισώπου για τον ποντικό που επισκέφτηκε την πόλη) 

«Ένας ποντικός που ζούσε σε ένα σπίτι επισκέφτηκε  έναν συγγενή του ποντικό που ζούσε στους αγρούς. Ο ποντικός του αγρού, θέλοντας να τον ευχαριστήσει, έβγαλε να τον κεράσει ό,τι πιο εκλεκτό είχε, όπως φρέσκες ρίζες, χορταράκια και σιτάρι. Μετά το φαγητό βγήκαν βόλτα στον καθαρό αέρα, περπάτησαν, έπαιξαν και απόλαυσαν την ελευθερία τους. Το βράδυ, όμως που έπιασαν κουβέντα ο ποντικός της πόλης είπε: Καλέ μου φίλε, ωραία πέρασα εδώ στην εξοχή, αλλά έχει πολύ μοναξιά. Δύσκολα να βρεις κάποιον να κάνεις παρέα. Και το φαγητό δεν έχει ποικιλία. Εμείς στο σπίτι τρώμε σαν βασιλιάδες, από όλα τα καλά. Τι κάθεσαι και δεν έρχεσαι μαζί μου; Ο ποντικός του αγρού ενθουσιάστηκε με αυτά που άκουσε και αποφάσισε να τον ακολουθήσει. Όταν έφτασαν στο κελάρι όπου ζούσε ο ποντικός του σπιτιού έκανε μια ξενάγηση στον φίλο του. Του έδειξε τις στάμνες με το λάδι και το κρασί, τα τσουβάλια με το αλεύρι και τα όσπρια, τα πανέρια με τα ξερά σύκα και άλλα πολλά καλούδια, αφού όπως είπαμε το σπίτι ήταν ενός πλούσιου ανθρώπου. Όταν τελείωσε η ξενάγηση, πήρε ο καθένας τους από ένα κομμάτι τυρί και στρώθηκαν στο φαγητό. Έτυχε, όμως, εκείνη την ώρα, κάποιος υπηρέτης του σπιτιού να χρειαστεί κάτι από το κελάρι. Έτσι άνοιξε η πόρτα ξαφνικά με θόρυβο και ο υπηρέτης μπήκε μέσα στο κελάρι με γρήγορα βήματα. Το ποντίκι του σπιτιού, τρομαγμένο, άφησε το φαγητό και έτρεξε να κρυφτεί στην φωλιά που είχε σκάψει σε έναν τοίχο. Το ποντίκι όμως του αγρού, μαθημένο στην ηρεμία της φύσης, τα έχασε, δεν ήξερε τι να κάνει και πάγωσε από τον φόβο του εκεί που καθόταν. Όταν ο υπηρέτης έφυγε και έκλεισε πίσω του την πόρτα, ο ποντικός του σπιτιού βγήκε από την φωλιά του και πήγε κοντά στον φίλο του λέγοντας: Έλα να συνεχίσουμε το φαγητό μας, πέρασε ο κίνδυνος. Τότε ο ποντικός του αγρού, με σοφία, απάντησε: Φίλε μου χάρισμα σου τα πλούσια φαγητά. Εγώ επιστρέφω στο σπίτι μου. Προτιμώ να τρώω φτωχικά και να είμαι ήσυχος, παρά να τρώω πλουσιοπάροχα και να μην μπορώ να ησυχάσω ούτε στιγμή.»

Ο παραπάνω μύθος αποτυπώνει δύο διαφορετικούς κόσμους, από τη μια το χωριό-ο αγροτικός χώρος και από την άλλη η  πόλη.

Η πόλη, σύμφωνα με το μύθο προσφέρει ποικιλία αγαθών, αλλά ταυτόχρονα εγκυμονεί και κινδύνους.

Η πόλη δεν είναι μόνο το σύνολο των κτιρίων και των ελεύθερων χώρων της. Είναι, πρωτίστως, ο χώρος που οι κάτοικοί της ζουν, κινούνται και ενεργούν, ο χώρος των καθημερινών ή έκτακτων δραστηριοτήτων τους.

Η σύνδεση της πόλης με τους ανθρώπους που την κατοικούν, τους θεσμούς και τις διοικητικές μεθόδους γίνεται για πρώτη φορά από τους κοινωνιολόγους της Σχολής του Σικάγου. Η πόλη δεν είναι μόνο μια εδαφική οντότητα, αλλά αντίθετα εκφράζει και περιλαμβάνει πτυχές της ευρύτερης κοινωνίας. Ο χώρος της πόλης μοιράζεται σε τμήματα, των οποίων η αξία αποτιμάται χρηματικά. Ο κατατετμημένος αυτός χώρος γίνεται εμπόρευμα, πωλείται και αγοράζεται σε διαφορετικές τιμές, συμβάλλοντας στον περιορισμό ή και των αποκλεισμό κοινωνικών ομάδων και ατόμων από το χώρο της πόλης.

Αν αναφερθούμε στην πόλη του Βόλου θα δούμε πως στο πρόσφατο παρελθόν τα ανώτερα κοινωνικά-οικονομικά στρώματα κατοικούσαν στην παραλία και γύρω από το εμπορικό κέντρο, συνοικίες Αγίου Νικολάου και Αγίου Κωνσταντίνου. Η εργατική τάξη κοντά στα εργοστάσια και τις αποθήκες καπνού, συνοικία Αγίων Θεοδώρων. Η Ν. Ιωνία ως προσφυγούπολη-εργατούπολη  είχε τη δική της πορεία.

Τα τελευταία χρόνια είδαμε μια μεταστέγαση των οικονομικά ανωτέρων τάξεων του Βόλου προς τις παρυφές της πόλης και γενικά όπου υπήρχε ελεύθερη γη για να κτιστούν λαμπρές μονοκατοικίες, μιας και το κέντρο θυσιάστηκε στις πολυκατοικίες. Έτσι η κοινωνική ανθρωπογεωγραφία της πόλης αλλάζει με βάση τα νέα δεδομένα οικονομικά αλλά και πρότυπα αστικής ζωής. Θα μπορούσαμε να δεχτούμε την ανάλυση του Hoyt «διαδικασία καθοδικής διύλισης», όπου το κέντρο της πόλης κατοικείται από φτωχότερους πληθυσμούς. Έξω από το κέντρο κατοικούν τα μεσοαστικά στρώματα και ακόμα μακρύτερα, διαμένουν τα εύπορα στρώματα. Η παραγωγή νέων κατοικιών στα προάστια δημιουργεί μετακινήσεις των αστών προς τα νέα προάστια των εύπορων τάξεων. Η διαδικασία αυτή ακολουθείται από διαδοχικές μετακινήσεις των στρωμάτων της πόλης προς τις ανώτερες οικιστικές κλίμακες. Οι αστικές τάξεις, αφήνουν τον πυρήνα της πόλης να δεχθεί νέους μετανάστες στις υποβαθμισμένες περιοχές του κέντρου (Ν. Ιωνία το κέντρο της καταλαμβάνεται από Ρομά και οικονομικούς μετανάστες). Η έξοδος αυτή των αστών συνοδεύεται από με διαδικασία καθοδικής διύλισης ή φιλτραρίσματος προς τα κάτω του οικιστικού αποθέματος από τις πλουσιότερες προς στις φτωχότερες ομάδες του πληθυσμού.

Ας δούμε και το χωριό. Ο αγροτικός χώρος είναι ο χώρος με το βαθύ ιστορικό παρελθόν στον οποίο η διάσπαρτη παρουσία των ανθρώπων στον ευρύτερο γεωγραφικό χώρο συνδυάζεται με τις μικρές πληθυσμιακές συγκεντρώσεις και τη συνεκτική και υποχρεωτικά πολυλειτουργική (κοινωνική, οικονομική και πολιτισμική) οργάνωση των μικρών κοινοτήτων. Είναι ο χώρος στον οποίο οι έντονες γεωμορφολογικές, και κατ' επέκταση και παραγωγικές διαφορές, επιβάλλουν, κατά τόπους, ιδιαίτερες μορφές οργάνωσης της ζωής, ενώ διαμορφώνουν και διαφορετικές αξίες και νοοτροπίες.

Σήμερα συνεχίζουν να αναπαράγονται στερεότυπα που θέλει τον αγροτικό χώρο να υπολείπεται σε καταναλωτικά αγαθά και υπηρεσίες, έχοντας ως αντιστάθμισμα την ήρεμη ζωή χωρίς κινδύνους.

Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Ο αγρότης διάγει βίο μακράν από καταναλωτικές συνήθειες και αγαθά; Είναι η ζωή του ήρεμη που ακολουθεί το κυκλικό χρόνο των γεωργικών και κτηνοτροφικών του ενασχολήσεων; Ή μήπως η ζωή του έχει κατά ένα μέρος «αστικοποιηθεί»;

 Το πέρασμα από τις παραδοσιακές μορφές οργάνωσης της κοινωνίας και της οικονομίας του αγροτικού χώρου στις λογικές της οικονομίας της αγοράς, συνοδεύθηκε από ριζικές κοινωνικές, οικονομικές και πολιτισμικές αλλαγές, πολλές από τις οποίες μπορούν να χαρακτηριστούν ως κοινωνικά οδυνηρές. Το διευρυμένο νοικοκυριό και η πολυμελής οικογένεια καθώς και άλλες μορφές κοινωνικών-οικονομικών μορφών οργάνωσης  (πατρυά, τσελιγκάτα κ.α.) με τις συλλογικές τους λειτουργίες παύουν να υφίστανται. Η πορεία προς ένα νέο αγροτικό χώρο με βάση το νέο κοινωνικό, οικονομικό, πολιτισμικό και καταναλωτικό κύτταρο, την ολιγομελή πυρηνική οικογένεια, είναι αναπόφευκτη.

Η νέα αγροτική κοινωνική σύνθεση και διαστρωμάτωση στην «αγροτική» κοινότητα και περιφέρεια, με μοχλό άλλοτε την πολυαπασχόληση ή την εξωαγροτική απασχόληση και άλλοτε την αύξηση των αστικών επαγγελμάτων ή τις κρατικές ενισχύσεις και προγράμματα, μετασχηματίζεται ακόμα πιο ριζικά στη βάση νέων μηχανισμών αναπαραγωγής της σύγχρονης αγροτικής οικογένειας και της χωρικής κοινωνίας, στη διαμόρφωση των οποίων η Κοινή Ευρωπαϊκή Αγροτική Πολιτική παίζει κεντρικό ρόλο.

Κλείνοντας αυτό τον μικρό σχολιασμό μπορούμε να πούμε πως διαφορές ανάμεσα στην πόλη και στο χωριό υπάρχουν αλλά δεν σηματοδοτούν ένα αντιθετικό δίπολο ανάμεσα στην πρόοδο και στη στασιμότητα, στην παράδοση και τη νεωτερικότητα-μετανεωτερικότητα.

 

Σημείωση: Το παραπάνω κείμενο αποτελεί εργασία στο μάθημα " Λαογραφία και Ανθρωπολογία της Πόλης" με διδάσκοντα τον καθηγητή Ευάγγελο Αυδίκο.

Δημόσιος χώρος

Υπερασπιζόμαστε τον Δημόσιο χώρο. Ομορφαίνουμε την πόλη μας.
Αποτελέσματα:
1) Χωροθέτηση της ανάπτυξης τραπεζοκαθισμάτων των καταστημάτων
2) Κατάργηση και κατεδάφιση 10 κλειστών περιπτέρων από το κέντρο της πόλης
3) Αποξήλωση άχρηστων πινακ...ίδων δημοσίων έργων
4) Καθαρισμός κτιρίων από παράνομη αφισοκόλληση και συνθήματα
5) Αρχιτεκτονικός διαγωνισμός για το παγκάκι της πόλης
6) Δημιουργία νέων πλατειών σε περιοχές του ενιαίου Δήμου
7) Ανάπλαση πλατείας Ευαγγελίστριας στη Ν. Ιωνία
8) Επέκταση δρόμων ήπιας κυκλοφορίας (Ογλ)
9) Θέσεις στάθμευσης για μοτοποδήλατα στο κέντρο της πόλης
10) Επέκταση δικτύου ποδηλατοδρόμων
Ο αστικός χώρος ανήκει σε όλους και για αυτό τον φροντίζουμε και σε ατομικό και σε συλλογικό επίπεδο.

Σχολιάζοντας δημοσιεύματα του τοπικού τύπου

1) Δρόμοι Συνεργασίας: Αποπροσανατολίζει ο δήμαρχος Βόλου (Μαγνησία 26/3/2014)
Ο κ. Πατσιαντάς και οι συνεργάτες του ας αφήσουν τους χαρακτηρισμούς για το Δήμαρχο Βόλου κι ας απαντήσουν στα "πώς" που σωστά έθεσε σε σχολιασμό της υποψηφιότητας Μπέου ο βουλευτής κ. Μεϊκόπουλος "Εάν πολιτευτούμε με βάση εξαγγελίες του Τύπου να κάνουμε την πόλη του Βόλου- Μ...ονακό, νομίζω ότι είναι αστεία πράγματα. Εδώ υπάρχουν προβλήματα, δεν υπάρχει χρηματοδότηση προς τους Δήμους, κόπηκαν οι χρηματοδοτήσεις από ΚΑΠ και ΣΑΤΑ, ο επόμενος δήμαρχος, οποιασδήποτε πολιτικής κατεύθυνσης κι αν είναι, θα πρέπει να διαχειριστεί απολύσεις εργαζομένων, το πως θα πληρώσει τους εργαζόμενους, πως θα ασκήσει κοινωνική πολιτική κλπ." Τα "πώς" του βουλευτή περιμένουν και απαντήσεις...

2)Γιώργος Λαμπράκης: Υποψήφιος με τάσεις πολιτικής αυτοκτονίας (Ταχυδρόμος 27/3/2014)
Οι διαρροές στελεχών προς τους συνδυασμούς των κκ. Σκοτινιώτη και Μπέου δεν έχουν την ίδια ανάγνωση, δεν είναι το ίδιο. Όσοι προστρέχουν προς τον κ. Μπέο αποδέχονται και ένα διαφορετικό αξιακό σύστημα. Ενστερνίζονται ιδέες και πρακτικές που μπορεί να ανθοφορούν στην περίοδο της κρίσης, θα καταδικαστούν όμως από την Ιστορία. Τα στερνά τιμούν τα πρώτα, ας το γνωρίζουν οι Σύμβουλοι που είχαν μία αξιοπρεπή διαδρομή στα κοινά. Όσοι θα αποφασίσουν να έρθουν στον Σκοτινιώτη, πλαισιώνουν μία αυτοδιοικητική παράταξη με ήθος και έργα. Στο παρελθόν την έκριναν και καλά έκαναν. Σήμερα ας αφήσουν τα λίγα που μας χωρίζουν και ας συμπορευτούν μαζί μας, για όλα αυτά που μας ενώνουν για το καλό της πόλης..

Δημιουργούμε συμμαχία ευθύνης για να πάμε μπροστά την πόλη μας με Δήμαρχο τον Πάνο Σκοτινιώτη.

 

Το Δημοτικό Σχολείο Μακρινίτσας Συνεδριακό Κέντρο

Το Δημοτικό Σχολείο Μακρινίτσας πριν την ανακαίνιση που έγινε το 2009

Στη συνάντηση με τους κατοίκους της Μακρινίτσας που πραγματοποίησε η Δημοτική Αρχή του Βόλου στις 17/3/2014, ώστε να ενημερωθούν για τα έργα που έγιναν στο χωριό τους, πάνω στη συζήτηση έγινε αναφορά και στον προγραμματισμό «τι μέλλει γενέσθαι» με το κτήριο του Δημοτικού Σχολείου.  

Με χαρά άκουσα πως στον προγραμματισμό είναι η μετατροπή του σε Συνεδριακό Κέντρο. Η μνήμη μου με έφερε μερικά χρόνια πίσω, τότε που η μακρινίτσα ήταν κοινότητα με  πρόεδρο το φίλο Γιάννη Κερασιώτη, νυν δημοτικός σύμβουλος Βόλου. Εγώ υπηρετούσα στο ΚΠΕ Μακρινίτσας και η συνεργασία μας με την Κοινότητα και τους υπαλλήλους ήταν άριστη σε κάθε τομέα.

Τον Ιούνιο του 2009 η Μακρινίτσα φιλοξένησε το 16ο Πανελλήνιο Συνέδριο Εκπαιδευτικών Κέντρων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης με 500 συνέδρους. Όταν το καλοκαίρι του 2008 μας ανατέθηκε η διοργάνωση του Συνεδρίου ξεκίνησε μια αγαστή συνεργασία πως θα διαχειριστούμε ένα τόσο μεγάλο αριθμό συνέδρων. Αποφασίσαμε να εκμεταλλευτούμε όλους τους χώρους και μεταξύ αυτών και το Δημοτικό Σχολείο. Ήταν η εποχή που το Σχολείο ανακαινιζόταν. Η κεραμοσκεπή αντικαταστάθηκε με σχιστολιθικές πλάκες, έγινε αλλαγή κουφωμάτων, πλακόστρωση αυλής και κατασκευή κρήνης. Το έργο επέβλεπε ο πρώην κοινοτάρχης Μπέζος. Η αγωνία μας ήταν μεγάλη πότε να τελειώσει το έργο, ώστε να είναι έτοιμο για το συνέδριο. Χάρη στη δωρεά του τοπικού ευεργέτη Κωνσταντινίδη εξοπλίστηκε η μεγάλη αίθουσα με νέα καθίσματα και ηχητική εγκατάσταση. Ήμασταν χαρούμενοι που η Μακρινίτσα αποκτούσε ένα συνεδριακό χώρο, μικρό μεν, μιας κι ακόμα λειτουργούσε το δημοτικό σχολείο.

Βλέποντας τη φθίνουσα πορεία του σχολείου ως προς το μαθητικό δυναμικό, στις συζητήσεις μας με τον πρόεδρο μιλούσαμε για τη μετατροπή του κτηρίου σε συνεδριακό κέντρο. Σήμερα η ιδέα αυτή έχει ωριμάσει, η δημοτική αρχή Βόλου το έχει εντάξει στον προγραμματισμό και ο ευεργέτης κ. Κωνσταντινίδης είναι και πάλι πρόθυμος να προσφέρει.

Η αναφορά μου αυτή, πέρα από συναισθηματισμούς αποδεικνύει και τον τρόπο με τον οποίο πορεύτηκε η Δημοτική Αρχή Βόλου, δηλαδή σεβασμός στο έργο των προηγούμενων και επανασχεδιασμός με βάση τα νέα δεδομένα.    

Με τον πρόεδρο της Κοινότητας Μακρινίτσας κ. Κερασιώτη Ιωάννη &
Κύπριους Εκπαιδευτικούς-υπεύθυνους κατασκηνώσεων Υπουργείου Παιδείας της Κύπρου, 20-3-2007

Η Δημοτική αρχή του Βόλου συνομιλεί με τους κατοίκους της Μακρινίτσας. Δευτέρα 17/3/2014

Δημοτικές εκλογές έρχονται...

Στον τύπο αλλά και σε χώρους κοινωνικής δικτύωσης έχει ξεκινήσει ένας διάλογος και μια κριτική για τα πεπραγμένα της δημοτικής αρχής του δήμου Βόλου. 

Καλή είναι η κριτική και χρειάζεται, αρκεί να γίνεται με γνώμονα το καλό της πόλης και πέρα από μικροκομματικές εμπάθειες. Πρέπει όμως να στηρίζεται και στα δεδομένα της εποχής. Οι οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές καταστάσεις διαφέρουν κατά πολύ από την εποχή Κουντούρη, Πιτσιώρη, Μήτρου και Βούλγαρη. Ο νέος δήμος Βόλου δεν μπορεί να συγκριθεί με εκείνον του παρελθόντος. "Εδώ υπάρχουν προβλήματα, δεν υπάρχει χρηματοδότηση προς τους Δήμους, κόπηκαν οι χρηματοδοτήσεις από ΚΑΠ και ΣΑΤΑ, ο επόμενος δήμαρχος, οποιασδήποτε πολιτικής κατεύθυνσης κι αν είναι, θα πρέπει να διαχειριστεί απολύσεις εργαζομένων, το πως θα πληρώσει τους εργαζόμενους, πως θα ασκήσει κοινωνική πολιτική" όπως σημειώνει και σε συνέντευξή του ο βουλευτής Μεϊκόπουλος. Επομένως επιλέγουμε εκείνον που διαχειρίστηκε συνετά την κρίση και νοικοκύρεψε το δήμο.

Ορισμένοι μιλούν για πρόσωπα που θα απογειώσουν την πόλη. Μάλλον γυρίζουν σε μια παλαιοκομματική πρακτική που υποψήφιοι και τι δεν τάζανε... 

Φτάνουν τα παχιά λόγια. Πολλοί μίλησαν πως θα φέρουν τα πάνω κάτω και το μόνο που έπραξαν είναι να γεμίσουν τις τσέπες τους. Δε θέλουμε άλλους σωτήρες. Η πατρίδα μας, αλλά και ο τόπος μας χρειάζεται νοικοκύρεμα. Είδαμε και με τα μεγάλα ολυμπιακά έργα τι φαγοπότι στήθηκε. Η πόλη δε θα απογειωθεί με τη δυναμική του ενός αλλά με τη δυναμική όλων των πολιτών που θα αλλάξουν κουλτούρα και θα περάσουν από την κριτική στη συν ευθύνη και συνέργεια.

Συνεχίζουμε με Πάνο Σκοτινιώτη.

 

 Πέρα όμως από την ευθύνη της εκάστοτε δημοτικής αρχής για την εικόνα της πόλης, έχουμε ευθύνη μεγάλη και εμείς οι πολίτες. Παρκάρουμε σε πεζόδρομους, χρησιμοποιούμε πλαστικά παραπετάσματα στα μαγαζιά μας, ρίχνουμε τα σκουπίδια όπου βρούμε, βγάζουμε το σκύλο μας βόλτα χωρίς να έχουμε τα απαραίτητα για το μάζεμα των ακαθαρσιών του, καταστρέφουμε τις παιδικές χαρές, γράφουμε συνθήματα πάνω σε μνημεία και αγάλματα, αδιαφορούμε γενικά για τον αστικό χώρο. Αυτή είναι η κουλτούρα μας και αυτή πρώτα πρέπει να αλλάξουμε. Πρώτα αλλάζουμε εμείς και μετά ζητούμε τις μεγάλες αλλαγές...